Familie van der Avoort

Wapenbrief & Onderzoek

Via een collega ben ik rond 1980 voor het eerst in contact gekomen met een genealogisch familieonderzoek. Ik vond zijn familieverhaal zo fantastisch samengevat, dat ik dit ook voor mijn familie wilde realiseren.

Tijdens de jarenlange tocht langs gemeentelijke-, streekarchvariaten en rijksarchieven ontmoette ik medestanders van dezelfde “stam” als ik, allemaal met hetzelfde doel : de geschiedenis van onze familie tot leven te brengen.

Doordat ik dus van der Avo(i)(o)r(d)t’s ontmoette, die ieder met hun eigen tak bezig waren, ontstond er een soort samenwerkingsverband, waardoor we alle los van elkaar verzamelde gegevens aan elkaar konden koppelen. Door de stichting van een zg. familievereniging met een bestuur, waarvan ik de voorzitter mocht zijn, ontstond een zeer resultaatgerichte structuur.

Doordat het onderzoek zich ook tot de Belgische provincies Antwerpen, Limburg, Brabant en Vlaanderen uitstrekte, werd om praktische redenen en in samenspraak met mijn naamgenoten-onderzoekers, onze familievereniging, “Avortius” VZW., geregistreerd in Antwerpen en was daarmee een Belgische vereniging met goede contacten met de Vlaamse Vereniging voor Familiekunde ( V.V.F.).

De centrale plaatsen van ons onderzoek in Nederland waren het gemeentearchief van Breda en het streekarchivariaat in Oosterhout. Ook als vergaderplaats was dit een ideale plek.

Het totale onderzoek is in grote lijnen als volgt te kenschetsen:

  1. Het lokale onderzoek in de onmiddellijke omgeving van iedere naamgenoot-onderzoeker.
  2. Het verder in het verleden teruggaande onderzoek van de diverse takken “van der Avo(o)(i)r(d)t” door de leden van onze familievereniging op eigen initiatief verricht.
  3. Tot ongeveer 1650 leverde dit geen problemen op omdat alle DTB-boeken en andere relevante gegevens gemakkelijk bereikbaar waren.
  4. Het moeilijkste deel van het gemeenschappelijk onderzoek lag tussen 1650 en het oudste gegeven dat we hebben gevonden, nl Mercelis van der Avoirt, volgens berekening gedateerd rond 1440. De doop- en huwelijksregisters werden eerst aangelegd als gevolg van de besprekingen in het Concilie van Trente (1545-1563), waarbij de pastoors opgedragen werd een doopregister en huwelijksregister aan te leggen ter voorkoming van dubbelhuwelijken of gemengde huwelijken (bloedverwantschap). Het aanleggen van overlijdensregisters werd nog niet verplicht gesteld (doden huwen immers niet). Het duurde echter nog een hele tijd voordat het aanleggen van registers algemeen aanvaard was. Bovendien zijn lang niet alle DTB-boeken bewaard gebleven. Zodoende is dit laatste gedeelte van ons onderzoek uitsluitend gebaseerd op gegevens uit gerechtelijke-, (schepen-), notariële en andere bronnen.